Maar in 1996 werd op een nacht het beeld van Erasmus van zijn sokkel getrokken. Het lag ‘s ochtends met zijn neus op het plaveisel van de Laurensplaats in Rotterdam. Waaraan Erasmus deze bijna-onthoofding verdiend had, wist niemand. De daad werd derhalve toegeschreven aan dronken onverlaten. Helemaal onbesproken was Erasmus’ gedrag echter niet. Kruimeltje merkte op: “Jerassemus vertikte het om een blad om te slaan... hij moest dat eene bladzij nou wel van buite kenne...”. In dat bedachtzame lezen van Erasmus knelde de schoen. De Rotterdamse muziekgroep The Amazing Stroopwafels beklaagde zich in het lied Erasmus over de almaar lezende ‘geleerde steen’. Het beeld stak volgens de Stroopwafels sterk af bij de werklust van de Rotterdammers.
De val van Erasmus destijds moest volgens mij duidelijk maken dat veel mensen vinden dat ‘geleerdheid’ en ‘denken’ helemaal geen sokkel verdienen. Veel is er sindsdien niet veranderd Het is nog steeds mode te roepen dat er ‘iets gedaan’ moet worden, waarbij het denken als nutteloos naar de hobbykamer boven op zolder wordt verwezen. Ook in onze eigen coronacrisis tonen zowel bestuurders als burgers een grote begeerte naar Bommeliaans handelen en laten een grondige afkeer voor redelijk nadenken zien. Het zou mij daarom niet verwonderen als onze diep denkende Desiderius bij de volgende beeldenstorm wederom met zijn snuit op het Rotterdamse plaveisel ligt.
